คุยกับพี่ณัชพล การวิวัฒน์

ลองเรียนจนรู้ เสริมทักษะสร้างความสุข เป็นตัวเราที่รักตัวเอง

สวัสดีครับน้องณัช แนะนำตัวหน่อยครับ

สวัสดีครับ ผมชื่อ ณัชพล การวิวัฒน์ ชื่อเล่นชื่อ ณัช นะครับ ปัจจุบันก็กำลังศึกษาอยู่ สาขาวิศวกรรมดิจิทัล สถาบันเทคโนโลยีนานาชาติสิรินธร มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ครับ และก็กำลังทำงานอยู่ด้วยครับ เป็น Software Engineer ที่บริษัท Vulcan Coalition

ทำไมถึงเลือกเรียนคณะวิศวกรรมดิจิทัล

ผมเคยคิดตั้งแต่ตอนเด็ก ๆ เลยว่า อยากเรียนวิศวะครับ อยากเป็นวิศวกร พอโตมาอีกหน่อย ก็รู้สึกว่าตัวเองชอบวิชาคณิตศาสตร์ครับ ทำให้อยากเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ พอโตมาอีกหน่อย ก็เริ่มชอบทางคอมพิวเตอร์ ทำให้อยากเรียนสายคอมพิวเตอร์ครับ สุดท้ายก็คิดว่า คอมพิวเตอร์คงเป็นทางที่นำความรู้ ไปประกอบอาชีพต่อได้จริง ๆ แล้วก็น่าจะเป็นทางที่เราถนัดที่สุด

ตอนนี้เรียนไปด้วย ทำงานไปด้วยใช่ไหม เล่าให้ฟังหน่อย

ใช่ครับ ทำเกี่ยวกับเรื่องของการพัฒนาซอฟต์แวร์ให้กับคนพิการได้ใช้งานครับ แล้วก็รวมถึงเป็น Software tester ด้วยครับ มีหน้าที่ช่วยในกระบวนการพัฒนาโดยรวมทั้งหมดครับ เพื่อทำให้คนตาบอดสามารถใช้งานได้ด้วยครับ

บรรยากาศการเรียนในมหาวิทยาลัยเป็นอย่างไรบ้าง

เนื่องจากว่าผมอยู่หอในของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ครับ ก็จะมีโอกาสได้เดินในบริเวณมหาวิทยาลัยค่อนข้างมาก พื้นที่รอบ ๆ มหาวิทยาลัย ซึ่งใหญ่มาก ๆ ครับ เจอบุคคลรอบตัวที่ค่อนข้างดีมาก ๆ ครับ แล้วก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ มีทางที่คนตาบอดสามารถเดินได้ พอรู้จักเส้นทางเราก็สามารถ เดินไปไหนมาไหนภายในมหาวิทยาลัยได้ด้วยตัวเองครับ ซึ่งดีมาก ๆ ครับ

คิดว่าอุปสรรคในการเรียนของเด็กพิการ มีอะไรบ้าง

ผมคิดว่ามีคนจำนวนมากเลยที่ไม่ได้เข้าสู่ระบบการศึกษา เนื่องจากขาดการสนับสนุนของครอบครัวอีกหนึ่งปัญหาก็คือสังคมรอบข้างเองก็ไม่สนับสนุน ทำให้ขาดโอกาสในการศึกษา

ส่วนตัวเอง ด้วยการที่เราเองเป็นคนพิการ ยังไงก็จะมีจุดด้อยที่แพ้คนอื่นอยู่ ก็คือเรื่องของประเภทความพิการ และเรื่องของสื่อที่เรามีข้อจำกัดในการเข้าถึง เนื่องจากที่คณะไม่เคยมีคนตาบอดเรียนมาก่อนครับ ทำให้ไม่มีตัวอย่างว่าต้องทำสื่ออย่างไรให้คนตาบอดนั้นสามารถเข้าถึงเนื้อหาวิชานั้น ๆ ได้

มีเรื่องประทับใจในอะไรในมหาวิทยาลัยไหม

มีครับ มีอาจารย์หลาย ๆ ท่านเลยครับ ที่ช่วยเหลือโดยการแปลงทุกอย่าง ทุกmaterial ทุกอย่างของอาจารย์ ที่อาจารย์ใช้สอน ให้เป็นฟอร์แมตที่เราอ่านได้ทั้งหมดครับ แล้วก็ทำเป็นเวอร์ชั่นสำหรับผมคนเดียว ทำให้ผมรู้สึกว่าเขาค่อนข้างเต็มที่กับผม และเซอร์ไพรส์ตัวผมมาก ๆ ทำให้ผมรู้สึกนับถืออาจารย์ท่านนี้มาก ๆ ครับ แล้วเขาก็จะคุยกับเราตลอด นัดอัฟเดตกันตลอดว่าผมเป็นยังไงบ้าง ถ้าเป็นแบบนี้โอเคมั้ย ใช้เวลากับผมค่อนข้างมากเหมือนกันครับ แต่ว่าผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่ามาก ๆ ครับ

อะไรคือแรงผลักดันที่ทำให้เราค้นหาตัวเอง

ก่อนอื่น ผมต้องคิดก่อนว่าผมอยากทำอะไรที่สามารถหารายได้ได้จริง และที่สำคัญเรามีความสุขกับมัน สำหรับผม ผมค้นหาตัวเองหลายอย่างมากเหมือนกันครับ มีทั้งเล่นดนตรี ผมก็เล่น พอรู้แล้วว่าอยากทำอะไร อย่างอื่นก็กลายเป็นงานอดิเรกไปทั้งหมดครับ แต่สิ่งที่ได้ศึกษามาผมก็ชอบหมดเลย แต่ว่าสิ่งที่เราคิดว่าอยู่กับมันได้ดี แล้วก็แสดงศักยภาพด้านนั้นได้เต็มที่มาก แบบมากที่สุดสำหรับเรา ก็คงเป็นด้านทางคอมพิวเตอร์ เริ่มแรกเลยผมพยายามศึกษา วิธีการใช้งานเลยครับ ก็คือใช้งานคอมพิวเตอร์ยังไงในการทำนู่นนี่นั่น อาจจะมีเขียนโปรแกรมเบื้องต้น การใช้งานโปรแกรมต่าง ๆ หลังจากนั้นก็พยายาม หาโอกาสไปแข่งขันต่าง ๆ เช่น สอวน. ทางด้านคอมพิวเตอร์ แล้วก็เคยมีโอกาสได้ไปแข่งขัน คอมพิวเตอร์ที่เวียดนามครับ ถ้าเราอยากเป็นโปรแกรมเมอร์ที่ดี ที่มีคุณภาพมากพอ เราก็ต้องมีองค์ความรู้ที่สำคัญ ๆ ในการเป็นโปรแกรมเมอร์ครับ

ถ้าจะแนะนำน้อง ๆ ที่สนใจอยากเรียนต่อ อยากจะบอกอะไรบ้างครับ

อยากจะบอกว่า การศึกษาเป็นสิ่งที่สำคัญมาก ๆ นะครับ การที่เข้ามาอยู่ในระบบการศึกษา ในระดับอุดมศึกษาทำให้เราได้รับความรู้ ได้รับประสบการณ์ และองค์ความรู้ในการใช้ชีวิตด้านต่าง ๆ ก็มีเยอะมาก ๆ ครับ ก่อให้เกิดประโยชน์กับเรามากมาย รวมถึงทำให้ครอบครัวสามารถมั่นใจในตัวเราได้มากขึ้น ว่าเราสามารถดูแลตัวเองและรวมถึงคนรอบข้างได้มากขึ้น

credit-1

เรื่อง :

คชรักษ์ แก้วสุราช

credit-2

ภาพ :

จรรสมณท์ ทองระอา

อ่านพี่ขอเล่าเรื่องอื่น ๆ

Scroll to Top