สื่อสารด้วยภาพ บันทึกความภูมิใจ ผ่านเลนส์กล้อง

สำหรับข้อดีการได้ถ่ายรูปคือมีความสุขไม่เครียด เพราะดูแล้วมันสวยเห็นแล้วชอบรู้สึกดี คือพอเราเห็นรูปเราสวยเราก็รู้สึกภูมิใจมากครับ

แนะนำตัวหน่อยค่ะ 

สวัสดีครับ ผมชื่อ ชิษณุพงศ์ วงศ์ชูชัยสถิต หรือชื่อเล่นว่า อุ้ย นะครับ ตอนนี้ผมทำงานเป็นกราฟิกดีไซเนอร์ และเป็นฟรีแลนซ์รับถ่ายภาพ ขับแกร็บ แล้วมีรับทำงานอิสระต่างๆ ครับ

ทำไมถึงทำอาชีพช่างภาพ

เมื่อก่อนคุณอาบอกผมว่าผมถ่ายรูปสวย แต่สำหรับผมเอง ผมว่าก็ยังไม่เก่งมากนะ

คุณอาเลยบอกว่าถ้าอย่างนั้นก็ฝึกฝนเพิ่มสิ ผมฝึกฝนจนชำนาญ และคุณอาเองก็คอยให้คำแนะนำผมครับ

คุณอุ้ยเรียนอะไรมาคะ

เมื่อก่อนสมัยเรียน ผมเรียนด้านการออกแบบ เรียนคณะนิเทศศาสตร์ซึ่งไม่มีเรื่องการถ่ายภาพนะครับ แต่ด้วยความสนใจส่วนตัว ผมก็ไปยืมอุปกรณ์จากเพื่อนมาครับ ก็รู้สึกเกรงใจนะ แต่ตอนนั้นยังถ่ายภาพไม่เป็น แล้วก็ยังไม่มีเงินด้วยเลยต้องไปขอยืมอุปกรณ์เพื่อนมาเพื่อฝึก และฝึกด้วยตนเองครับ หลังจากเรียนจบแล้ว ก็พยายามเก็บเงินเพื่อซื้อกล้องให้ได้ครับ จนได้มาซื้อกล้องตัวแรก ผมดีใจมากเลยในตอนนั้น ทั้งเพื่อนทั้งพี่ทั้งน้องให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีช่วยเหลือกันนะครับ ก็ผ่านมาประมาณ 13 ปีแล้ว

ก่อนจะมาเป็นช่างภาพต้องฝึกฝนอย่างไรบ้างคะ

ความรู้ตรงนี้ ก็พยายามถามจากคนที่เป็นมืออาชีพครับ อย่างเช่น การถ่ายภาพวิว ผมก็จะถามว่าถ่ายอย่างไรให้สวย ก็จะมีคนหูดีคอยให้คำแนะนำ ได้เรียนรู้จากตรงนั้นครับ รวมถึงการทำโปรแกรม Photoshop ด้วยครับ ใช้ Photoshop สำหรับการแก้ไขภาพให้สีมันสว่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น มีคนหูหนวกแนะนำให้เราไปทดลองเรียนถ่ายภาพ ผมเองก็ได้ไปทดลองเรียนดู ผมเป็นหูหนวกคนแรกเลย ช่วงเรียนก็ฝึกถ่ายภาพไปเรื่อยๆ ครับ พอส่งผลงานในชั้นเรียน เขาก็บอกว่าผลงานของผมสวยใช้ได้นะ แต่สำหรับผมเอง ผมก็ยังไม่พอใจเท่าไหร่ครับในตอนนั้น คิดว่าต้องพัฒนาเพิ่มเติมครับ

หลังจากเรียนจบ ได้ทำงานเลยมั้ยคะ

ใช่ครับ แต่ได้หลังจากที่รับปริญญาแล้วนะครับ งานแรกเลยมีชาวต่างชาติมาจ้าง

เป็นคนจีน ซึ่งเป็นคนหูดีนะ เขาก็จ้างให้ผมไปถ่ายรูปงานแต่งงาน สำหรับงานนี้ผมต้องใช้ความพยายามอย่างมากเลย ผมไปกับเพื่อนสองคน เป็นหูหนวกทั้งสองคนเลย เราก็แบ่งหน้าที่กันทำคนละส่วนครับ

ปัญหาและอุปสรรคในการทำงานคืออะไรคะ

สำหรับปัญหาก็คือการสื่อสารกับคนหูดีจะค่อนข้างลำบาก บางครั้งเราใช้คำผิดไวยากรณ์ คำสลับไปสลับมา เราก็กลัวเวลาสื่อสารเขาจะไม่เข้าใจ เมื่อก่อนตอนนั้นยังไม่มีบริการของ TTRS ครับ แล้วอีกอย่างก็มีปัญหาเรื่องการใช้ภาษา ผมรู้สึกว่าผมอ่อนเรื่องภาษาไทย แต่คนที่ทำงานกับผมเขาเข้าใจนะครับ

คุณอุ้ยแก้ปัญหาอย่างไรคะ

ผมต้องแจ้งกับคนที่ผมไปร่วมงานด้วยทุกครั้งว่าภาษาไทยผมไม่แข็งแรง ถ้าคุณไม่เข้าใจ คุณสามารถถามผมซ้ำๆ ได้จนกว่าคุณจะเข้าใจครับ (ยิ้ม) 

มีเรื่องประทับใจอะไรมั้ยคะ ในฐานะช่างภาพ

มีครับ เมื่อก่อนสมาคมคนหูหนวกแห่งประเทศไทย ให้ผมเข้าร่วมการแข่งขันประกวดถ่ายภาพงานหนึ่ง ในตอนนั้นผมก็งง สมาคมฯ ก็คัดเลือกคนหูหนวกมาสองคน มีผมแล้วก็อีกท่านหนึ่งครับ ไปร่วมเข้าแข่งขันในกรุงเทพฯ ก็จะมีคนที่มีความพิการแต่ละประเภทเข้าร่วมกิจกรรมครั้งนี้ ซึ่งผมเข้าแข่งขันประเภทถ่ายภาพ และผมก็ได้รางวัลเป็นรองชนะเลิศครับ ตอนนั้นก็งงอยู่นะ  เพราะจริงๆ ตัวเองยังไม่เก่งเลย

แต่ว่าได้ถึงลำดับที่สอง ใจจริงก็อยากได้ที่หนึ่งนะ อาจเพราะล่ามภาษามือไม่ชัดเจนครับ ก็ไม่เป็นไรเราได้ถึงลำดับที่สองแล้วนะ ถ้าภาษามือชัดเจนผมอาจจะได้ที่หนึ่งก็ได้นะ สำหรับในปี 2565 ผมก็ผ่านเข้ารอบแล้วครับ ผมก็จะได้เข้าร่วมการแข่งขันอีกครั้ง

มีคำแนะนำน้องๆ ที่อยากเป็นช่างภาพอย่างไรบ้างคะ

น้องๆ ครับ สำคัญที่เราจะต้องรู้ความชำนาญของเรา ถ้าเรามีความชอบในการถ่ายรูป

ถ้าเราชอบเราก็ทำเลยครับ และสิ่งสำคัญเราต้องดูสีให้เป็น ดูมุมแสงและเงาเป็น อีกเรื่องที่สำคัญมากคือ เราต้องดูแบบเป็นด้วย ก็ต้องชอบด้วย น้องๆ อย่าคิดว่าเราทำไม่ได้นะ เราต้องคิดว่ามีคนหูหนวกที่เขาทำได้ คนหูหนวกถ่ายรูปเก่งมีเยอะแยะเลย อยากให้น้องๆ มีเป้าหมายครับ ถ้าเราอยากเป็นมืออาชีพ เราจะมีรายได้ดี รายได้มั่นคง ซึ่งพี่คิดว่าช่างภาพเป็นอาชีพที่น่าสนใจอีกอาชีพหนึ่งครับ